Chow chow.

Dogger

CHOW CHOW

Chow-chow ze swoją obfitą grzywą i unikalnym niebieskawo-czarnym językiem to pies niesłychanie efektowny.

Na co dzień chow-chow jest dumny, niezależny, pełen nieufności do obcych, a do tego frapująco piękny. Wobec domowników nie zachowuje dystansu, okazuje im przywiązanie i znakomicie wyczuwa rodzinne nastroje. Ciekawe jest to, że zawsze staje obok tego smutnego, pokrzywdzonego, podchodzi wtedy i czule trąca nosem.

Chow-chow nie jest specjalnie wylewny. Nie jest przytulanką dla wszystkich. Może suki są bardziej pieszczotliwe, ale psy zdecydowanie nie. Te psy zdecydowanie nie nadają się dla małych dzieci! Ich wygląd jest nieco mylący – taka wielka futrzasta maskotka, która stanowczo nie życzy sobie ciągłych pieszczot i przytulania. Starsze dziecko, które będzie potrafiło uszanować niezależność psa, dogada się z nim zdecydowanie lepiej. Chow jest odpowiedni tylko dla tych, którzy cenią sobie indywidualność i nie będą próbowali zwierzaka „przełamać” na siłę. On potrzebuje tylko być kochany przez swoją rodzinę i przyjaciół. Jest naprawdę arystokratycznym dżentelmenem.

Chow jest psem spokojnym i pełnym godności, ale jeśli zajdzie potrzeba, będzie swojej niezależności bronił do upadłego. Akty agresji u psów tej rasy biorą się z niezrozumienia ich charakteru. Przywiązanie do właściciela może się też objawiać zaciekłą obroną jego własności. Chow-chow potrafią być doskonałymi stróżami. Jednak te psy nigdy nie atakują bez ostrzeżenia! Najpierw prężą się i prychają ostrzegawczo, dopiero potem, o ile intruz nie zrezygnuje, czują się zmuszone użyć zębów.

Takiego psa trzeba szkolić cierpliwie i spokojnie. Od małego należy zapoznawać go z rozmaitymi sytuacjami: przyzwyczajać do zabiegów pielęgnacyjnych, do spacerów na smyczy. Łagodnie i powoli uczyć go akceptacji rozmaitych czynności i sytuacji.

W ich wychowaniu niezwykle istotną rolę odgrywa solidna socjalizacja. Psiak izolowany od świata traci zainteresowanie ludźmi. Tego potem nie da się nadrobić.

Chow na pewno nie jest psem, którego można wytresować na maszynkę do wykonywania rozkazów. On nauczy się tego, czego będzie się chciał nauczyć. Jego niezależna osobowość i szlachetny sposób bycia czynią go niepowtarzalnym psem, a jego relacje z człowiekiem muszą być partnerskie. Stosunków poddańczych nie zaakceptuje nigdy!

Wśród miłośników rasy istnieje powiedzenie: „chow to jedna trzecia kota, jedna trzecia psa i jedna trzecia człowieka”.

Pamiętać należy o pielęgnacji takiego psa - czesanie go raz w tygodniu jest konieczne. Szczenię trzeba czesać zdecydowanie częściej, nie ze względu na rodzaj włosa, ale aby przyzwyczaić je do zabiegów pielęgnacyjnych. Chowy linieją raz w roku, chyba że mieszkają w bloku, wtedy dwa razy (centralne ogrzewanie). Intensywne linienie trwa około tygodnia, a cały wychodzący włos trzeba starannie z psa wyczesać. Codziennie trzeba czyścić oczy chowa, dlatego że są głęboko osadzone i skłonne do podrażnień!

U tyc psów często występują choroby oczu. Czasami zbyt nachodzące fałdy skóry utrudniają albo wręcz uniemożliwiają widzenie. To zwiększa skłonność do agresji. Zdarza się u tych psów i ektropium, i entropium. Chow-chow to często uczuleniowcy. Przypadkowe żywienie powoduje u nich alergie pokarmowe. Wystarczy też jedna pchła, by pies wygryzł się aż do krwi.

Prawdziwym problemem u tej rasy jest skłonność do udarów cieplnych. Psiaki latem należy chronić przed jakimkolwiek wysiłkiem. Wykluczone są nawet krótkie spacery w pełnym słońcu, nie wspominając o podróżach samochodem czy prezentacji na wystawach.

Przeciętnie psy te żyją 10–12 lat.

DOWÓD OSOBISTY (na podstawie wzorca)
Grupa: V FCI (szpice i psy pierwotne), sekcja 5 (szpice azjatyckie i rasy pokrewne)
Wrażenie ogólne: zwarty, dobrze wyważony pies o lwim wyglądzie, dumny i pełen godności
Wielkość: 48–56 cm (psy), 46–51 cm (suki)
Ogon: wysoko osadzony, noszony zdecydowanie nad grzbietem
Głowa: czaszka płaska, szeroka, stop niewyraźny, kufa umiarkowanej długości, szeroka. Fafle i podniebienie czarne, dziąsła i język niebieskoczarne
Oczy: ciemne, owalne, średniej wielkości, głęboko osadzone
Uszy: małe, grube, lekko zaokrąglone na końcach, szeroko rozstawione i noszone pochylone ku przodowi
Tułów: krótki, zwarty i mocny, klatka piersiowa szeroka i głęboka
Szata: włos długi lub krótki. Długi: bujny, prosty i odstający, włos okrywowy sztywny, podszerstek miękki, wełnisty. Wokół szyi wyraźna grzywa, na zadzie wyraźne portki.
Ogon: krótki, gęsty, sterczący, o strukturze podobnej do pluszu
Umaszczenie: jednolicie czarne, rude, błękitne, płowe, kremowe lub białe, często z nalotem

[link widoczny dla zalogowanych]