Chihuahua

Dogger

Chihuahua

Jest to jeden z nielicznych psów pochodzenia amerykańskiego. Najmniejszy piesek świata ma charakter energiczny. Pieszczoszek swego pana potrafi bezlitośnie wodzić go za nos.

Są dwie odmiany tej rasy: z włosem krótkim i długim. Ta ostatnia przez wiele lat nie znajdowała uznania. Dopiero w ostatnim czasie zyskała przewagę nad krótkowłosą i dziś jest bardziej poszukiwana. Wielu osobom pieski długowłose przypominają filmowe stworki – gremliny, które swego czasu rozrabiały na ekranach kin. Ale niektórzy nadal wybierają te o sierści krótkiej jako bardziej „atletyczne”.

To piesek inteligentny, ale uparty. Jego pan stanowczo nie powinien się rozczulać nad wymiarami swego pupilka, by nie wydać się na pastwę kaprysów małego tyrana. Jest to bowiem prawdziwy pies, a nie maskotka. Mocno przywiązany do właściciela, ceni sobie także niezależność. Dlatego wymaga stanowczości. Nie ma mowy, aby wszystko mu było wolno.

Chihuahua lubi znaleźć się w centrum zainteresowania i trzeba dać mu do zrozumienia, gdzie jest jego miejsce. Zbytnio rozpieszczony, prędko zamieni się w prawdziwego „terrorystę”.

Należy bardzo wcześnie umożliwić pieskowi kontakty z ludźmi i z innymi psami. Inaczej istnieje ryzyko, że stanie się agresywny lub bojaźliwy, a to jest bardzo trudne do skorygowania. Szczenię musi spotykać się z tymi, których nie zna, słyszeć hałasy i doznawać nowych wrażeń.

Mimo swego małego wzrostu chihuahua doskonale ostrzega przed obecnością intruza. Jego niezależny i samowolny charakter sprawia, że bez problemu pozostaje sam w domu, podczas gdy pan (lub pani) pracuje. Jednak bywa szczęśliwy, gdy „przydzieli” mu się do towarzystwa innego chihuahua.
Nie jest to wyłącznie piesek salonowy i gdziekolwiek by mieszkał, musi mieć okazję do częstego wyskakania się. Trzeba z nim regularnie wychodzić na spacery, tak jak z każdym innym psem. Lubi biegać i powinien zachować umięśnioną sylwetkę. Najszczęśliwszy jest wówczas, gdy zabierze się go do lasu. Zdarza się jednak, że ze względu na swoje rozmiary chihuahua, będący np. własnością osoby starszej (mającej trudności w poruszaniu się), załatwia się do kuwety.

Jest to naprawdę piesek kieszonkowy, którego wszędzie można ze sobą zabrać. Mówi się, że szczeka łatwo, chcąc zwrócić na siebie uwagę. Jego piórkowa waga pozwala również na to, by podróżował z nami w kabinie samolotu.

Chihuahua nie jest pieskiem, którego nękają dolegliwości związane z trawieniem. Nie zrujnuje również kieszeni, jedząc dziennie 50 g suchej karmy (trzeba wybierać dla niego drobne granulki). Najmłodszym można dorzucić trochę pokarmu z puszki – bardziej apetycznego od granulek.

Szczenięta mogą jeść do woli. Starsze pieski dostają posiłek dwa razy dziennie.
Chihuahua jest dość krzepki i dożywa późniejszej starości. Zawsze należy uważać, by nie wypadł nam z rąk na ziemię. Jego kości nie są kruche, ale wszelkie złamania mogą okazać się kłopotliwe.
Podobnie jak psy innych małych ras, może mieć kłopoty z odkładającym się kamieniem nazębnym, co prowadzi do chorób przyzębia. Nie czekaj więc, aż twój piesek będzie miał nieświeży oddech, by sprawdzić stan jego uzębienia.

Najmniejsze suczki wydają na świat potomstwo przez cesarskie cięcie. Wskaźnik śmiertelności jest dość wysoki, ponieważ szczenięta są duże w porównaniu z matką.

DOWÓD OSOBISTY
na podstawie wzorca
Grupa: IX FCI (psy ozdobne i do towarzystwa).
Wzrost: nie mierzy się; orientacyjnie: 15-20 cm.
Waga: 1,3-1,8 kg.
Sierść: długa i falista lub krótka i zwarta.
Umaszczenie: dopuszczalne są wszystkie kolory oraz ich łączenia.
Uszy: duże, wyprostowane, szeroko rozstawione, w spoczynku skierowane na zewnątrz pod kątem 45 st.
Ogon: osadzony wysoko, zgięty lub zawinięty w półkole.
Tułów: zwarty i mocnej budowy, linia grzbietu prosta, kłąb słabo zaznaczony.

Źródło [link widoczny dla zalogowanych]