Biały owczarek szwajcarski

Dogger

Biały owczarek szwajcarski

Zanim rasa została uznana przez FCI, było sporo zamieszania z jej oficjalnym istnieniem. Jedne kraje zezwalały na rejestrowanie i wystawianie białych owczarków (tyle że bez prawa do championatów), w innych, w tym w Polsce, kluby tej rasy działały poza strukturami oficjalnej kynologii. Nie pozostało to bez wpływu na zainteresowanie tymi efektownymi psami.

Jest to pies o dobrotliwym usposobieniu, ale jednocześnie obdarzony cechami psa obrończego, budzący respekt. Na spacerze można się z nim czuć bezpiecznie. W białym owczarku nie ma złości. Jest nadzwyczaj karny. Bardzo przywiązany do całej rodziny. Opiekuńczy wobec wszystkich domowników, pozostaje w przyjaznych stosunkach z innymi zwierzętami. Jest bardzo pojętny. Szybko uczy się zarówno domowych zwyczajów, jak i komend na kursie posłuszeństwa. Wrażliwy, ale o zrównoważonej psychice.

Sierść białego owczarka szwajcarskiego nie brudzi się szybko. W brzydką pogodę ubłoci się jak każda inna, ale po wyschnięciu wystarczy psa przeczesać i znowu jest biały. Kłopot w tym, że biały owczarek stale gubi włos. Staranne szczotkowanie co prawda minimalizuje tę niedogodność, ale całkiem jej nie likwiduje.

Rozstania z domownikami fatalnie wpływają na jego psychikę, warto o tym pamiętać przy planowaniu wyjazdów.

Psu należy zapewnić odpowiednią dawkę ruchu. To spore, bardzo żywotne zwierzę, które musi jakoś rozładować swoją energię.

Jest to pies dla każdego, kto będzie miał wystarczająco dużo czasu, aby się nim odpowiednio zająć. Należy zapewnić mu długie spacery i szkolenie, bo te psy bardzo szybko i chętnie się uczą. Dla białego owczarka bardzo ważna jest akceptacja ze strony jego pana. Musi umieć odpłacić uczuciem za miłość i przywiązanie czworonoga. Są to psy bardzo opiekuńcze i uważne, nadają się więc nawet dla małych dzieci. Natomiast zdecydowanie nie nadają się dla ludzi gwałtownych, niecierpliwych czy brutalnych. Białe owczarki są niesłychanie wrażliwe, krzyk i surowe traktowanie sprawiają, że wpadają w panikę i przestają rozumieć, czego chce od nich właściciel.

Biały owczarek szwajcarski wywodzi się od owczarka niemieckiego. Nieobca jest więc mu zarówno dysplazja stawów biodrowych, jak i schorzenia kręgosłupa charakterystyczne dla owczarków niemieckich. Przed zakupem białego owczarka dobrze jest zapoznać się z rodowodami rodziców i zwrócić szczególną uwagę na wyniki prześwietleń w kierunku dysplazji możliwie jak największej liczby jego przodków.

Białe owczarki są dość podatne na skórne schorzenia alergiczne.
Wystawcy walczą też z zażółceniami pojawiającymi się w okolicach oczu, warg, na łapach itp.

Biały owczarek szwajcarski, do niedawna nazywany białym owczarkiem lub białym owczarkiem amerykańsko-kanadyjskim, długo czekał, by zasłużyć na uznanie na starym kontynencie, skąd wywodzi się jego ród. Kiedyś był on białą odmianą owczarka niemieckiego. Biel jest prastarą maścią psów pasterskich i białe owczarki istniały przed powstaniem hodowli czystej rasy owczarka niemieckiego. Przez lata selekcji za Atlantykiem biały owczarek ukształtował się jako osobna rasa. Przed oficjalnym uznaniem przez Międzynarodową Federację Kynologiczną, co miało miejsce 1 stycznia 2003 roku, wiele krajów europejskich, począwszy od Szwajcarii, zaakceptowało rasę, wpisując ją do swych rejestrów.

DOWÓD OSOBISTY (na podstawie wzorca)
Grupa: I FCI (psy pasterskie i zaganiające).
Wzrost: 60–66 cm (pies), 55–61 cm (suka).
Waga: 30–40 kg (pies), 25–35 kg (suka).
Głowa: czaszka mało wypukła, stop lekko zaznaczony.
Nos: poszukiwany jest kolor czarny, tolerowany biały.
Uszy: duże, wysoko osadzone, doskonale stojące, w kształcie wydłużonego trójkąta, zaokrąglone na końcu.
Zad: długi, średniej szerokości, lekko spadzisty.
Grzbiet: prosty, dobrze umięśniony.
Ogon: w kształcie szabli, dobrze uwłosiony, zwężający się ku końcowi.
Kończyny przednie: proste, umiarkowanie rozstawione, łokcie przylegające do tułowia.
Kończyny tylne: proste i zbieżne, umiarkowanie rozstawione.
Łapy: owalne z czarnymi, odpornymi opuszkami i ciemnymi paznokciami.
Szata: gładka i gęsta; może być krótka lub półdługa, podszerstek obfity.
Umaszczenie: czysto białe; spotyka się także psy biszkoptowe (kolor ten przypisuje się metodzie odżywiania).

Źródło [link widoczny dla zalogowanych]